Een bijzondere week...

Het was een bijzondere week. Ruim 4 jaar geleden werd ik op het VUMC geaccepteerd als transgender, maar aangezien het diagnostieke traject nog ca. 1,5 jaar zou duren, besloot ik een andere weg te bewandelen; ik zou de transitie betalen uit de opbrengsten van m'n roman...
Maar ja, dat is een lijdensweg gebleken tot-nu-toe. Zoveel fantastische mooie recensies! 
Zoveel enthousiaste lezers! Super! Ik weet dat het zal lukken!
Maar het vraagt meer tijd...

Recentelijk heb ik het VUMC gemailed, en deze week had ik een 'goed' gesprek met een transgender arts. Ze begrijpt mij... héhé... pfff...
Eerst een klein aantal gesprekken, en daarna zal ik eind oktober beginnen aan m'n transitie!!
Woww... Dit is een heel bijzonder ogenblik voor mij... De afgelopen dagen heb ik op YouTube transitie videos bekeken, en m'n hart maakt iedere keer een sprongetje..
Hoe bijzonder. Het aftellen is begonnen.. :)

PS 1. Ik ben transgender. Het verschil met een transseksueel is dat ik niet van m'n geslachtsdeel af wil! Geen sprake van.. :)

PS2. Ik ontving deze week een fantastisch mooie mail van een lezeres. Ik deel de tekst met jullie.
Hieronder de prachtige mail:

Het boek is prachtig. Vanaf het moment dat ik het las was ik er door gegrepen en laat het mij niet meer los. Ik heb het vanmorgen uit gelezen. Het boek maakt mij zo gelukkig, maar tegelijk ook zo ontzettend verdrietig. Het zet mij zo aan het denken. Dat gevoel wat dit boek bij mij los maakt, die liefde; dat is wat ik met het leven wil, zoals ik het leven zou willen zien, ik zou zo graag in zo'n liefde volle begripvolle wereld leven. Een leven zonder angst, vol liefde saamhorigheid, vertrouwen, zorg, oprechtheid, integriteit, spontaniteit, eerlijkheid, openheid, met begrip waardering en acceptatie maar ook vergeving naar mezelf en alles en iedereen, een leven zonder dogma's een leven zonder schaamte. Leven in totale vrijheid, waarin je elkaar ook alle liefde gunt en kan geven! Maar het is zo moeilijk, ik weet gewoon zelf vaak niet hoe. Dat doet zoveel pijn, dat ik vaak niet weet hoe.
Het maakt echt heel veel in mij los. Zo prachtig dat boek.

Ik heb veel na te denken, en te voelen, daar heb ik nu alle tijd voor. Ik kan alles laten komen. En dat voelt fijn. Alle onzekerheden en twijfels en alle onrust en onvrede in mij, alle onvolmaakt heden in mij komen boven. Ook de enorme drang te willen stralen, en in de volle liefdes kracht te staan, te schitteren en mij vol kracht te voelen, de drang op zoek te zijn naar dat volmaakte gevoel en dat te vinden waar alle zin van het leven in zit. Maar ook die ongelofelijke behoefte die warme licht stralen aan iedereen door te geven en iedereen te vullen met die prachtige liefdes kracht. Ik moet er zo van huilen dat ik zo opgesloten zit in mij zelf. Dat ik niet gewoon mijn lichaam en geest kan openen, mijn hart en ziel kan laten stralen. Waarom kost het mij zo veel moeite. Ik heb toch alles wat ik nodig heb?
Die zoek tocht daar naar toe, en ook die ongeduld in mij, onvrede en zelfs soms wanhoop in mij dat ik die oneindige krachtigheid en volle liefde en volmaaktheid in mij zelf en in mijn leven wil ervaren kom ik nu tegen. Wat is dat fijn om daar weer bewust van te zijn, bewust te zijn van de pijn die wij ons zelf, ik mezelf aan doe.
Waarom kan ik mij nu niet volmaakt voelen, waarom voel ik dat er altijd iets ontbreekt in mij.
Waarom kan ik nu niet stralen, ik zou nu zo graag vliegen, en zweven en grenzeloos liefhebben.
Ik wil zo veel, zo graag, in de volheid staan, maar er is ook zo vaak leegte en een onvoldaan gevoel. Dat put mij uit, het maakt mij verdrietig, wat doe ik verkeerd? Moet ik niets doen of gewoon rustig in al mijn ongeduld afwachten? Ik hoop dat mijn ogen geopend worden, en dat ik zie dat elke dag mij de volmaaktheid gegeven is, dat er elke dag zo veel moois te beleven is, dat ik elke dag krachtig en prachtig mag en kan zijn. Mij open stellen, en loslaten, mee gaan met de stroom.
Wanneer ik grootste wanhoop voel omdat alles in mij zo onvolmaakt is, kan ik mij alleen nog maar overgeven. En dat is precies het moment, dat mij alle antwoorden gegeven worden. Elke dag op nieuw, elke moment op nieuw leren over te geven en los te laten, omdat de zin van het leven mij al gegeven is. Het licht is al in mij alleen mijn ik zoals ik hem zou willen zien bezorgt mijn eigen schaduw.

Ik zou graag ook in die gemeenschap geleefd hebben, en ik vind het zo verdrietig dat wij al dat alles, al die prachtige bovenmenselijke, maar natuurlijke zintuigen hebben afgeleerd.
Die gave om elkaar te begrijpen en lief te hebben, en die gave om angst niet door te geven maar naast ons neer te leggen. die gave om andere mensen aan te voelen wanneer we angst hebben en lief hebben, door alleen maar in de ogen te kijken of in iemands nabijheid te zijn dat is al een bovennatuurlijk gave op zicht, die heeft het licht ons gegeven. Het is alleen onze taak om in de kracht van de liefde te blijven staan.
Dan vraag ik mij af waar gaat de mensheid naar toe, waarom vereren wij het licht niet, maar zo vaak ook het donker, gelukkig voel ik dat we altijd de behoefte hebben behouden naar het licht te gaan.
Dat we zonder licht geen bestaan zouden hebben. We zouden werkelijk niet bestaan.
Dus we hebben het licht nooit helemaal los gelaten. Maar het licht wil meer in mij, het schreeuwt om aandacht. Alleen weet ik nog niet hoe ik daar mee overweg moet.
Wat zou het heerlijk zijn om rond te reizen in je geest, zonder mij te hoeven beschermen en wat zou het heerlijk zijn om mij te kunnen openen voor alle anderen geesten en te merken dat we in wezen allemaal in dezelfde geest leven, dat er maar een geest is, wanneer we ons totaal bevrijd voelen! Dat we konden reizen door de tijd en de ruimte omdat er in werkelijkheid geen tijd en ruimte is omdat alles grenzeloos oneindig is. Wat zou het heerlijk zijn om je zo gewichtloos te voelen en zo opgenomen veilig en gedragen door het geheel. Dat alles en iedereen met elkaar samen smelt. Onze persoonlijke problemen zouden in het niets verdwijnen, het zou nietig zijn ten opzichten van de grootsheid van het licht. Wat zou het heerlijk zijn wanneer ik eindelijk al dat soort problematiek achter mij zou kunnen laten, geen oordelen meer over mezelf en over een ander.
Wat zou dat heerlijk zijn, te leven in het volledige licht!

Ik heb nog zo veel te leren, maar ik dank echt Chantal en ook Peter, voor dit prachtige boek. Hij laat zien dat de mens in wezen een goed mens is, en echt een goed mens kan zijn! Mag genieten!
In mijn hart en ziel geloof ik in een totale wereld, het licht houd mij staande,
iets in mij durft de volmaaktheid er van schijnbaar niet te erkennen.
Maar zonder dat sprankje hoop, dat sprankeltje licht, was ik er niet meer.
Het houd mij in leven, en geeft mij zin! Zelfs op momenten wanneer ik geen zin meer lijk te hebben geeft het zin. Ik geloof in het volmaakte licht. Ik ben alleen zo hard leers, ik moet nog zo veel zien te begrijpen en achter mij zien te laten.Los leren laten.

Peter, bedankt voor je prachtige muziek, (snatum Kaur) ik luister er naar, terwijl ik deze brief schrijf, het brengt mij dichter bij mijn gevoel.
Ik ben echt dankbaar dat jullie er zijn!
Ik hou ontzettend veel van jullie,
Heel veel liefs

Bezoek de website, lees de honderden recensies: www.vipassanaweb.nl

Nu ook als eboek verkrijgbaar! Introductie: Tijdelijk slechts 4.95 !!!
 http://www.kobobooks.com/ebook/De-Nacht-dat-Sterren-Dansten/book-M1FKxOr0LUyVmO9ZL35JHA/page1.html